alıb-aldatmaq — dan. bax aldatmaq 1 və 2 ci mənalarda … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aldatma — «Aldatmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fənd — is. <fars.> 1. Hiylə, kələk, fırıldaq, dolab, qurğu, biclik. Fənd fəndi kəsər, Allah hər ikisini. (Ata. sözü). Dostdan dosta bu nə fənddi? Zülfün boynuma kəmənddi. A. Ə.. Əllafın fəndinə adamlar mat qaldılar. M. C.. Fənd bağlamaq – hiylə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yalan — is. Aldatmaq məqsədi ilə deyilən əsilsiz söz (doğru, gerçək ziddi). Yalan söyləmək. – Surxay öz yalanından utanıb qıpqırmızı oldu. M. Hüs.. Yalan danışmaq – yalançılıq etmək, doğru söyləməmək, danışarkən həqiqəti gizlətmək. <Kişi:> Bütün… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dodu — is. 1. köhn. Keçmişdə: çömçə ilə oynanılan gülməli bir oyun. 2. dan. Hiylə, kələk, fənd. ◊ Dodu vermək dan. – başını tovlamaq, yalan vədlərlə aldatmaq. Dodu gəlmək – aldatmaq, kələk gəlmək, fənd gəlmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hiylə — is. <ər.> Kələk, fırıldaq, fənd; məkr. <Şah vəzirə:> Vəzir, bu çox qəribə işdir, yəqin burada bir hiylə vardır. Ü. H.. Satqınların hiyləsindən; Neçə kərə; Tarix endi zirvələrdən dərələrə. B. V.. ◊ Hiylə qurmaq (düzəltmək) – biclik… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iman — is. <ər.> 1. İnanma, dərin inam. <Nüşabə:> Sənə qəlbimdə bir iman vardı; Könlümü şübhə, tərəddüd sardı. A. Ş.. <Kərimxan:> Hələ də öz imanında möhkəm qalmaq istəyirdi. M. İ.. // İslamiyyətdə: dinə, Allahın birliyinə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aladil — I (Qazax) hiylə ◊ Ala dilə tutmax – aldatmaq. – Üşağı ala dilə tutuf, qarpızın yaxşısını seçif II (Salyan) ikidilli, tez tez sözünü dəyişən. – Nəsib aladil adamdu … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
